Mijn eerste blogpost! Laat ik jullie gelijk even meenemen naar de allereerste verre trip, Thailand in 2001, samen met een vriend (ik was zelf toen 19 jaar).
Aan echte zware voorbereiding deden we toen nog niet. Het enige dat we wisten: de hoofdstad is Bangkok, Phuket schijnt mooi te zijn, Pattaya is een hoerenwalhalla voor de sextoerist en oh ja, ze hebben veel tempels, je kunt er olifant rijden en ze doen aan Muay Thai (kickboksen). Met die info vooraf gingen we boeken.
Het werd een vlucht met eerste overnachting in Bangkok via FOX reizen, een startpakket heette dat. Best lekker om na een lange vlucht van het vliegveld opgehaald te worden en naar je hotel te worden gebracht zodat je even kunt bijkomen en de rest van de 17 dagen kunt gaan plannen. Dat we er naartoe gingen stond nu vast, wat we precies gaan doen zien we daar wel…
De vlucht:
Nou, er staat ons een ongeveer 10 a 11 uur durende vlucht te wachten met China Airlines. Het leek ons wel een goed idee om in het vliegtuig te slapen, dan zouden we lekker uitgerust aankomen. Daarvoor hebben we toen gebruik gemaakt van slaappillen, geen idee welk merk of type, maar een heel goed idee bleek dat niet te zijn. Ik kwam zelf constant in een half wegzak/wakkerschrik effect terecht wat de hele vlucht heeft geduurd.
Aankomst:
Zo, lichtelijk brak van de vlucht en even geen besef van tijd kwamen we rond het middaguur aan op Bangkok Airport. De reclameborden waarop vermeld stond dat ze de doodstraf hanteren voor drugs was een goed teken dat we nu toch echt ver van ons vertrouwde Nederland waren.
Na het ophalen van de bagage (even snel checken of ze niet onderweg van verboden middelen waren voorzien) traden we door de schuifdeuren, wandelend tegen een muur van hitte en stank. Welkom in Bangkok!
Verbaasd als we waren keken we elkaar aan. Er ontstond een grijns van oor tot oor ik zei: “Hé joh, we zitten gewoon in fucking Bangkok hè.”
Op naar het hotel:
De rit richting het hotel heb ik met verbazing uit het raam van de minivan zitten kijken. Welke merken auto’s rijden hier, hoe druk is het in het verkeer, wat is dat voor raar gebouw. Alle informatie werd als een spons opgezogen. Dit is avontuur!
We zijn er, en nu?
Hoppa, de koffers hebben we op de kamer gepleurd, we gaan de stad verkennen! Uh, moeten we niet de rest gaan plannen??? Jawel, maar eerst even de stad in wandelen. Blij als 2 tienjarige die een berg cadeaus mag uitpakken liepen we het hotel uit, op zoek naar onze cadeaus ofwel belevenissen. Eenmaal buiten stond daar gelijk al een TukTuk te wachten (zo’n overdekt brommer/wagentje op 3 wielen). Hup, instappen en we zien wel waar we heen gaan. Midden in de chaos van het verkeer, waarbij je je soms afvroeg of het wel veilig was, voelden wij ons gelijk thuis. Gas erop, we willen een dikke beleving gaan scoren!
Baiyoke Sky Tower & kickboksen @ Lumpinee Stadion:
Na de leuke rit in de tuktuk waarbij we kriskras door de stad vlogen met diverse stops bij terrasjes, winkelcentra en barretjes kwamen we uiteindelijk uit bij de Baiyoke Sky Tower. Dit is het hoogste gebouw van Thailand en dat geeft natuurlijk een mooi uitzicht over de stad die we nu al leuk vonden. Wat bleek, je kon er ‘s avonds bovenin een lekker buffetje scoren. Dus dat zijn we maar gaan doen. De rit omhoog was al geweldig, niet eerder waren we onderweg naar zo’n grote hoogte (313 meter) waarbij het licht in de lift uitging en je door de glazen wand naar buiten keek over de prachtig gekleurde stad. Een vriendelijk welkom boven bracht ons tevens gelijk op de hoogte van de mogelijkheid om een kickboksgala mee te maken in het beroemde Lumpinee Stadion. Nou ja, dan hebben we gelijk ‘two flies in one clap’! Kom maar op met die tickets, we gaan er straks gelijk heen!
Na het genieten van de soms iets wat pittige/keelbrandende gerechten maar met een fantastisch uitzicht over de stad zijn we direct doorgegaan naar het Lumpinee Stadium voor onze Muay Thai ervaring. We kenden de film Kickbokser met onze jeugdheld Jean Claude van Damme, dit moet dus wel spektakel opleveren. We waren iets aan de fashionable late kant en kwamen midden in het geweld binnen. De muziek overheerste en klonk als een orkest van slangenbezweerders, aangesloten op flinke versterkers. In de ring stonden de atleten als ware krijgers, zoals we kenden uit de film, op elkaar in te slaan. Met elke partij door knock-out beslist, hadden we een prima potje Muay Thai meegemaakt.
Op naar Phuket:
Oke, we zijn hier niet alleen voor Bangkok, we willen een totaalsfeertje van Thailand proeven. Het plan werd dat we kozen voor het zuiden. Het noorden (Chiang Mai, Chiang Rai) moesten we maar even bewaren voor een volgende trip. We namen een binnenlandse vlucht richting Phuket om vervolgens in verschillende steden/dorpen telkens maar 2 dagen te verblijven…
Daar lig je dan ineens, op het strand waarvan je wel eens foto’s hebt gezien in een reisbrochure. Maar we willen wat doen, en besloten om een brommertje te huren. Eenmaal bij het verhuurbedrijf kregen we ook een paar foto’s te zien van motoren, en wel dikke Honda Fireblades 900RR! En wat doe je dan als je geen motorrijbewijs hebt? Ja, dan kies je voor die Fireblades natuurlijk! Want dat kon gewoon! 😉
We waren bekend met schakelbrommers, dus dit moest ook wel lukken. Daar gingen we dan, ik half zoekende hoe ik mijn voeten op de stepjes moest zetten slingerde ik de weg op. Oh ja, links rijden hier! Het verliep verder allemaal soepeltjes. Al kwamen we er snel achter dat wanneer een thai gaat inhalen, het kennelijk heel normaal is dat daarvoor onze weghelft nodig is, en dat wij maar even het smalle stukkie vluchtstrook moesten pakken… Na een beetje ronddolen kwamen we uit bij een shooting farm. We zetten onze dikke superbikes prominent bij de entree en gaan eens kijken of we hier soms wilde kleiduiven kunnen schieten. Uit een breed arsenaal viel de keuze op een shotgun en een .44 magnum. Wow, wat een geweld! Maar weer een dolle ervaring rijker. Dat gaat snel zo.
Met de boot naar Koh Phi Phi:
We hadden gehoord dat Koh Phi Phi toch wel een van de mooiste eilanden waren en besloten na 2 dagen om dit op te zoeken. We verruilden de “brommers” voor de veerboot, op naar het paradijs, we hadden immers vernomen dat The Beach met Leonardo di Caprio hier was opgenomen. Lekker luierend in de brandende zon lagen wij op het bovendek van de veerboot en na een paar uurtjes was daar land in zicht. Wow, onze mond viel wederom open, wat is dit gaaf zeg, en zo anders dan Zandvoort aan Zee…
Het voelde heerlijk om vanuit ons huisje het privéstrand op te wandelen, snorkel in de hand, en even helemaal zen te worden. Maar we wilden meer. We zijn nu op zo’n mooi eiland, hier moeten we gaan duiken! Ook dit was weer een groot feestje. ‘s Avonds na een diner op het strand te hebben genuttigd zijn we het kleine stadje in gegaan waar wederom een Muay Thai event plaatsvond. Biertje erbij en kijken maar weer.
Terug naar Phuket:
De twee dagen zaten erop. We hadden al meer topervaringen dan in elke voorgaande vakantie bij elkaar en we hadden nog ruim een week om nog meer leuks aan ons avontuur toe te voegen. We verbleven nog 2 dagen op Phuket waarbij we regular things to do deden (afgezet worden door een strandverkoper, een python om je nek hangen bij een bar, potje poolen en meer van dat). Maar ook een uitgebreide olifantenshow FantaSea. Een prachtig park met mooie show.
Terug naar Bangkok – Floating Market & Crocodile Farm:
Misschien had de trein een mooiere ervaring opgeleverd maar wij kozen voor de snellere binnenlandse vlucht terug. Met weer 2 dagen alvorens door te trekken hebben we een lokale reisagent ingehuurd om ons naar alle hotspots te brengen. De eerste was een floating market. Als je niet van markten houdt raad ik aan om dit toch te doen. Super gaaf om in een bootje langs andere dobberende marktkraampjes te varen op zoek naar lokale snacks. Aansluitend zijn we nog door de smalle riviertjes gevaren en belandden we bij een slangenshow. Niet super spectaculair, wel leuk om toch weer even mee te pakken.
Next stop: Crocodile Farm. Dit moest een soort dierentuin zijn met uitsluitend krokodillen. Maar het bleek eerder een grote kweekvijver met zo’n 50.000 krokodillen op maat gesorteerd in verschillende rechthoekige bassins. Ze hadden wel de grootste krokodil in gevangenschap en je kon kip kopen om hem te voeren. Dat leek ons een leuk idee, net als alle andere toeristen blijkbaar, deze grote jongen bleek helemaal geen honger te hebben… Spektakel bleef een beetje uit. Nou, dan de krokodillenshow. Alvorens nog even op de foto met een tijger, heel logisch, en hup naar de show. Het was een bad vol met krokodillen en een paar waaghalzen die trucjes deden waarbij je verwacht dat er ieder moment een bedrijfsongevalletje plaats kon vinden. Goed gevulde tribunes aanschouwden het tafereel en aan het eind van de show werd het publiek gevraagd wie wil komen knuffelen. Vrijwel direct schreeuwden en wuifde wij als gretige spanningszoekers om dat reptielletje wel even een aai over z’n bolletje te geven. En we werden als eerste naar voren geroepen, woehoe!
Bridge over the River Kwai – Wat Phra Kaeo & liggende Boeddha:
De volgende dag hadden we wederom een druk schema. Onze tour guide stond al vroeg klaar om richting The River Kwai te gaan. We startte bij het oorlogsmuseum voor het stukje geschiedenis van de aanleg van de Birma spoorlijn in WOII waarbij gevangenen tot ze dood neervielen aan moesten werken. Niet bepaald een prettig verhaal, maar dat is wel vaker met gebeurtenissen uit het verleden… Na het opsnuiven van het stukje geschiedenis was daar de beroemde brug. Terwijl we daar overheen liepen kwam het treintje dat eenmaal per dag langs reed erover. Een imposant moment. Eenmaal terug wachtte daar onze volgende experience in een long-tail boot. Ofwel, een klein dun bootje met een dikke Volkswagen Kever motor achterin en dan maar scheuren over de rivier. Zeker aan te raden! Na de flinke race over het water en vervolgens nog een trip per voet door de jungle belandden we bij een oude stam of zoiets. We hadden een strak schema dus zijn hier even met flinke pas doorheen gewandeld.
Op naar Wat Phra Kaeo en de liggende Boeddha. Mooie grote imposante tempels, met uit films bekende daken en dakranden, vormden het decor van iets machtig. We bevinden ons op heilig terrein, dus we gaan als Indiana Jones op zoek naar de verborgen schatten.
Het voordeel van een privé tour guide is dat je niet zelf hoeft uit vogelen waar wat is en hoe je er komt. Ons mannetje stond paraat om alles vlug te regelen. Hij wist goed om te gaan met onze drang om meer activiteiten in een dag te stoppen dan logischerwijs verstandig is.
Pattaya & Jomtien Beach:
In veel reisgidsen en verhalen van Thailandgangers kwam Pattaya aan bod. We zijn per taxi naar deze hoofdstad van ‘t sextoerisme afgereisd in de hoop dat er meer dan dat te beleven viel. En even te checken of de verhalen waar zijn (dat hier de meeste vrouwen eigenlijk mannen zijn). Nou, bij aankomst bleken de verhalen al snel bevestigd. Overal zag je vieze oude mannen met ogenlijk minderjarige meisjes (of jongens en/of omgebouwde) aan de hand over straat lopen. Not really our kind of holiday. Maar goed, de verhalen klopten. Er scheen wel een mooi strand te zijn dus zijn we daarheen gegaan. Maar wellicht dat we verpest waren door het schitterende Kho Phi Phi, want we vonden de plastic flessen en smurrie op het strand eigenlijk best smerig en passend bij het gure beeld dat we al van de stad hadden. Maar, je kon er wel olifant rijden! Nou, dat stond op onze todo lijst! Hup, richting Elephant Village dan maar. Lichtelijk onwetend dat deze beesten behoorlijk uitgebaat worden door de toeristenindustrie klommen ook wij bovenop het massieve beestje en hebben ons zeer vermaakt. Met de bijhorende foto op zak konden we voldaan weer terug, op naar Jomtien Beach!
Onderweg naar Jomtien Beach zagen we in de verte een hoge toren, de Pattaya Park Tower. We vroegen ons stiekem af of je daar iets leuks kon doen, bungee jumpen of zo. Wat bleek, je kon er aan een zipline vanaf tokkelen. Woehoe! Afslaan, richting die toren! Eenmaal een kaartje gekocht bleek het toch een best hoog ding. Je staat niet dagelijks op 175 meter hoogte met het plan om aan een draadje omlaag te gaan. Na een paar keer over de rand te gluren, wachtend tot je eindelijk aan de beurt was, begon er toch wat adrenaline te stromen. Waarom moesten wij dit zo nodig doen? Maar goed, we mochten het platvorm op en daar gingen we dan. Wederom een super leuke beleving, deze mag je niet overslaan! Echt eng is het overigens niet. Je gaat vrij traag omlaag en je kunt onderweg genieten van een schitterend uitzicht. Jomtien Beach zelf was verder niet zo boeiend. Wederom, net als Pattaya, struikelde je hier over gepensioneerden met iets jongs aan de arm… Eigenlijk zou je alleen voor de zipline hierheen moeten en verder de stad overslaan. Op een olifant rijden kun je op meerdere plekken dus dat is ook geen must.
Voor de laatste keer terug naar Bangkok:
Na ons lichtelijk teleurstellende oostelijke uitje kwamen we weer terug in Bangkok, in de stad die we inmiddels een beetje kenden. Of beter gezegd, kennelijk kenden we de stad beter dan menig taxichauffeur. Die gasten zeggen alles te weten en rijden je vervolgens in rondjes door de stad… Maar we willen nog even stappen op de voorlaatste avond van ons avontuur en laten ons diverse keren (via omwegen) afzetten bij een bar, een club, een discotheek. Maar telkens word je afgezet bij een lokale stripclub. Hiervoor zullen ze ongetwijfeld provisie krijgen. Maar check van te voren even waar normale bars voor een drankje en dansje zich bevinden. Anders blijf je in het spinnenweb van de Thaise wallen hangen. Nu ik eraan terugdenk zijn we trouwens wel naar een show in de rosse buurt geweest. Verhalen over pingpongballen schietende vrouwen maakte ons natuurlijk wel nieuwsgierig. Op zich kun je zo’n show best doen. Het grappige was dat veel toeristen in het publiek vrouwen waren, dat hadden we toch anders verwacht. Het was een leuke show en goede afsluiter van een toffe vakantie. Op de laatste dag moesten we nog even ons spierwitte maatpak en bijpassende schoenen afhalen. Check wel even van te voren hoe de prijzen liggen. Ondanks dat wij ze vrij goedkoop vonden (geen idee meer wat de prijs was) zullen we ongetwijfeld goed genaaid zijn.
Het zit er weer op. We gaan met onwijs veel mooie verhalen terug, terug naar het land waarvan we in de krant lazen dat de ANWB adviseerde om niet de weg op te gaan vanwege sneeuw??? Daar hadden wij de afgelopen dagen weinig van gemerkt…
Het souvenir: Thaise boeddha
Als souvenir heb ik gekozen voor de Thaise Buddha, als totaalimpressie van deze reis sloot dit souvenir het beste aan.
Dit avontuur heeft toch wel flinke impact gehad op vervolgreizen. De snelheid en hoeveelheid leuke things to do zal in latere reizen nog vaak terugkomen. Het motto om zoveel mogelijk te zien en te doen, zodat je echt over een proeverij kunt spreken, wordt hedendaags nagestreefd. Je wilt geen spijt achteraf dat je iets bent vergeten. De wereld is te groot om dezelfde reis te herhalen…
Links naar genoemde items:
- Baiyoke Sky Tower
- Lumpinee Stadium (Muay Thai)
- Floating Markets
- Crocodile Farm
- Bridge over the River Kwai
- Wat Phra Kaeow
- Wat Pho (tempel van de liggende Buddha)
- Pattaya Park Tower
- Elephant Village Pattaya
- FantaSea